Bufnuckels

Tirolexpeditie dag 3

2500 Hm richting de Gamskögelhutte

Goed, er ligt een regenachtige dag voor ons. De slechtste van de weekvoorspelling. We hebben er niet zo heel veel zin, maar de afspraken zijn duidelijk. Zolang het veilig is gaan we rijden. Dit is geen club voor mietjes.

Gisteravond en gistermiddag is de boel redelijk uit de hand geëscaleerd. Martin ging naar een of ander dorp op 60 kilometer afstand om zich daar te laten vertellen dat hij de verkeerde fiets heeft gekocht. Lekker is dat. Maar ja dat hadden wij hem ook wel kunnen vertellen, maar naar ons heeft ie nog nooit geluisterd. We denken stiekem dat het een tinderdate was.

Als we allemaal aan een pilsje zitten gaat Evert zich douchen. Was een heel goed plan want die vent stonk waar die liep. Na een paar tellen zien we het doucheraam opstomen, en horen we het hete water stromen. Klaas en Daan beramen een wreed plan. Ze gaan die Schimmel is even flink te grazen nemen. Met de camera van Robin (die ook altijd staat te trappelen om iemand in de zeik te nemen) staan de mannen klaar. Ze gebruiken een Euromunt om de douchedeur te forceren en stormen de badkamer binnen. Evert, rap als tie is, ziet het gevaar aankomen en knijpt de beide deuren stevig tegen elkaar aan. Net alsof dat helpt. Daan heeft een flink opgeschudde fles weizenbier onder de duim. Hij mikt van bovenaf die hele fles op Evert zijn vlassige bosje haar. Het schuimt echt als een mongool. Om het feest compleet te maken spuit Klaas 2 flessen douchegel over de schuimbende heen. Het geheel wordt afgetopt met een volledige spuitbuis luchtverfrisser. Wat er ook gebeurt Evert ruikt zeker beter dan voor die tijd. Daarna laten ze de badkamerdeur open zodat alle bierdrinkers de Boa constrictor van Evert kunnen aanschouwen. We denken dat het nog een jonkie is. Het hele spul is niet meer stil te krijgen.

We gaan maar eten, want dan kan de buurt een beetje tot rust komen. Bij hotel Post worden we om 19:00 verwacht voor een lekker soepje en een mixed grill. Voor Bufnuckel-begrippen verloopt het ‘diner’ erg rustig. Zelfs zo rustig dat Martin uit verveling maar op Tinder gaat zitten neuzen. Waarschijnlijk weinig animo want al snel legt hij de telefoon weer weg.

Als we hebben afgerekend bij de dorpskikker, gaat het spul weer naar huis. De volgende prank is al weer in de maak. Robin laat zijn vest in de bank liggen, maar Endroe heeft het gespot. Hij knoopt het ding onopvallend om zijn middel. Buiten wacht het spul even op André die nog even moet pinnen. Dat vindt Klaas een mooi moment om een lokale vraatzuchtige bewoner op zijn beste varkensimitatie  te trakteren. Wie het fenomeen plaatsvervangende schaamte nog niet kent weet nu gelijk wat dat inhoudt. De blubberende vetkwab kijkt kwaad maar durft niet aan te vallen vanwege de grootte van onze roedel.

Als we terug gaan lopen duurt het natuurlijk niet lang voordat Robin zijn vest mist. Hij speert als een raket terug naar hotel Post. Mooi moment om even te overleggen how we are gonna nail the basterd. Het plan wordt beraamd door Daan. We gaan in een hinderlaag liggen met als doel hem tot op de laatste draad te strippen. We merken gelijk dat de meesten niet in dienst zijn geweest. Ze kunnen hun lachen niet inhouden en laten scheten die een alerte soldaat wel gewaarschuwd zouden hebben. Robin denkt waarschijnlijk aan bloemetjes en bijtjes want hij heeft niets in de gaten. Wat er daarna gebeurt zou voor de gemiddelde mens tot datgene leiden waar Marco zich 20 keer per dag voor opdrukt. Dat arme jong wordt volledig uit elkaar getrokken. Binnen 15 seconden staat hij spiernaakt in de Alpenweide. Dan gaat klaas de Judas uithangen en zegt: “Ach jong toch, ik ben je vriend. Hier zijn je schoentjes en je boxershort” Wat een vuile huichelaar is dat. Robin gaat met zijn (goddelijke) ontblote bovenlijf en met de blote snikkel in zijn jeans terug naar huis. Ik vraag me echt af op ik wel op een fietsweek ben of dat ik wakker word op de lagere school.

Maar goed we gaan vandaag dus fietsen. Dan moet ik wel even schakelen. Iedereen gaat voor een pessimistisch regentenue. De voorspellingen zijn tenslotte bud. Als we richting de Gamskögelhutte rijden begint het toch te stomen onder al dat plastic en gaan de jasjes uit. We stelen de banaan van Evert, die we daarna in de vorm van een cadeau weer aanbieden. Evert is er echt heel blij mee. Een kinderhand is snel gevuld.

We rijden deze lange klim door tot aan de Rotwandhütte. Daar worden we ontvangen door een grote groep geiten en een enorm stinkende bok. In het hutje verwachten ze blijkbaar geen bezoek want we moeten de eigenaresse wakker maken. Als ze de slaap uit haar ogen heeft gewreven gaat ze aan de slag voor koffie met gebak. Dirk gaat een goed gesprek aan zoals hij dat graag doet. Als de dame heel zwoel vraagt of we ook naar Salzzzzburggg gaan doet Dirk haar direct na. Ze is toch scherper dan we dachten. Als we aangeven dat Dirk de grootste charmeur is, knikt ze naar zijn zeem en zegt dat dat wel mee valt. De hele keet staat natuurlijk op zijn kop. Daarna mogen we dalen. Het is echt verbazingwekkend hoe snel je weer beneden bent, na een paar uur afzien. Nog een forse klim en de dag is qua fietsen eigenlijk ten einde. Misschien nog wel goed om de lezers thuis even up to date te houden over de leaders jersy. Zoals gezegd, reed Martin de eerste dag met reden omkleed in het wit. Gisteren mocht Rob het als een soort bolletjestrui over zijn schouders hangen. Die gozert klimt echt goed. Ik krijg hier een mooie kans om zijn trainingsarbeid van het afgelopen jaar even te roemen. The hard work pays off kerel. Vandaag was Marco de trotse drager van het wit. Zoveel kramp en materiaalpech en dan toch blijven fietsen. Petje af en jasje aan zou ik zeggen.

Morgen wacht de Gross Klöckner. Er heest toch iets van spanning in de club. Ik zie zelfs appelsap en cola bij de drankbestelling. Ik denk wederom dat ik terug ben op de lagere school.

Ik zie jullie morgen (als ik die takkeklim kan na vertellen is dat).

Three down, three to go.