Dag 3 Epic Shitwoensdag 13 september, 2017
Gerlosrunde dag 3 – Epic Shit
Eindelijk is het dan zover, de zon schijnt. Ook al is het dan maar negen graden, de dag ziet er prachtig uit. De etappe die voor ons ligt ziet er op voorhand heroïsch uit. Mega klimmen, met schitterende downhill trails en de meest ongelofelijke vergezichten. We gaan er voor.
Voordat we op de fiets stappen, moeten we allemaal langs de soigneer-master. Daan keurt alle outfits en over ieder detail velt hij een kritisch oordeel. Kijk, vroeger was alles anders. Toen trok je en ouwe zeem om je hol en daarbij het eerste shirt van de stapel. Dat was dan vaak een krijgertje met reclame van een bedrijf waar je echt nog nooit iets had gekocht. Maar nu…tjonge jonge wat een geouwehoer is ’t geworden. De schoentjes moeten zijn gepoetst en het liefst de kleuren uit je tenue bevatten. De pootje van je bril moeten langs de buitenkant van de bandjes van je butsmuts. En dan de sokken. Die moeten tot net onder de knie. Ik heb natuurlijk eerst drie paar veel kortere sokken aan flarden getrokken om ze net over de enkel te krijgen. Dan moet je toch uiteindelijk naar bikeshoe4U om niet volledig uit de toon te vallen. Vlak voor vertrek naar Oostenrijk heeft Daan 3 paar sokken geleverd die ik eerder bij Clown Bassie had verwacht dan bij een mountainbiker. Maar ja, je bent niet zo jong meer en je wilt toch mee doen. Vandaag draag ik een paar GELE-sokken. Ja echt KNAL-GEEL. Terwijl de leus toch altijd is: geel staat echt niemand!! De tekst op de sokken luidt “Do Epic Shit”. Toen ik ze vanmorgen met het schaamrood op de kaken aantrok, wist ik nog niet, dat dit precies zou zijn wat deze dag opleverde.
Daan zelf heeft een paar schoenen met camouflage-vlekken. Ik wist dat het met het materieel van de Nederlandse krijgsmacht niet zo best was, maar dat ze de Leopard II hadden ingeruild voor een fiets was wel even schrikken. Dirk pakt de vuurrode latex-rakkers nog maar een keer uit de kast. Daar snapte ik eerst niets van. Maar later bedacht ik dat het eigenlijk een geniale greep was. Hij viel niet uit de toon, maar hoefde geen sokken van Bassie en Adriaan aan te trekken om langs de ballotage te komen. Robin heeft een paar sokken waar de gemiddelde Schotse golfer in de jaren 50 de vrouwkes het hoofd op hol mee maakte. Vandaag de dag is het echt een greep uit het rariteitenkabinet.
Dan de rit, echt Epic Shit!!. Vanmorgen vlamde we met de looks van circus BAF de Isschkögel en de Kreuzjoch op. Het weer is fantastisch, er ligt nog sneeuw op diverse plekken. We rijden tussen de Murmeltieren en de massieve rotsblokken deze puisten op. We zetten nog een paar E-bikers op de foto en laten ze in totale verwarring achter. Gaan jullie hier echt zonder accu omhoog? Ze geloven er geen zak van. Het laatste stuk van de klim gaat over de skipiste en is maar net te fietsen. Dan dalen we het Teufelstal in. De naam zegt het al. Dat is duivels steil zowel omlaag als omhoog. Het weer is er ook altijd wat grimmig. Er staat altijd een ijzige wind. Als ik de piste naar Zell am Ziller zien liggen, maakt mijn adamsappel een huppeltje. Sodeju wat een steil kreng. Het lijkt alsof er haarspelden op liggen, maar dat blijken richels met verse sneeuw. We proberen dapper een stuk te klimmen, maar het is niet te doen. Totaal naar de getver hangen we over onze sturen onze longen uit te braken. Dat gaat m niet worden. Lopen, nou ja, strompelen met de fiets als extra hindernis. Het lijkt we drie uur te duren. Hoe lang het werkelijk was weet ik nog steeds niet. Maar het deze echt pijn.
Eenmaal boven denken we te kunnen dalen. Het graadje ligt vol met sneeuw en het is niet te fietsen als je geen echte doodswens hebt. We gaan dalen over de piste. Ook best link, maar het lijkt goed te gaan. Dan horen we den Doffer schreeuwen. De tiefsneeuw heeft hem toch te pakken en hij schuift over de grote keien. Als zijn bindingen weer vast zitten komt jij in de pizzapunt op ons afgegleden.
We pakken dan toch het paadje op dat we oorspronkelijk zouden rijden. Het is bloedlink en links van ons is het minimaal 200 meter diep. Weinig fietsen dus. Als dit er opzit denken we te kunnen dalen. Maar, nee hoor, er ligt nog een fijn wandelstuk op ons te wachten. Daan had beter legerkistjes met klickers kunnen scoren.
Uiteindelijk staan we dan toch aan de Wiezentrail. Wat een mega-afdaling blijft dat toch. Iedereen rijdt deze trail vloeiend naar beneden. Daan en Robin krijgen allebei nog een laatste waarschuwing van scheids Makkelie. Drie traptreden en een veel te krap bochtje leiden in beide gevallen bijna tot een vrije val. Uiteindelijk geeft Makkelie toch voordeel.
Dirk den Doffer heeft het zwaar. Wij ook, maar dat zeggen we natuurlijk niet. Vanuit Zell am Ziller klimmen we de Gerlosberg op. Deze pukkel heeft een hoogteverschil van 1300 meter. Er lijkt geen einde aan te komen. Halverwege trekken we snel een Colaatje de pens in. Iedereen heeft al zijn eten en drinken op. Deze dag is toch echt van de buitencategorie. Als we uiteindelijk om 18:30 bij het appartement staan staan er 3268 Hoogtemeters op de teller. Jullie mogen vinden wat jullie willen, maar ik vind dat Epic Shit.
Wat een topper
3 down 3 to go
De Schrijver.