Hallstatt Epic Etappe 2maandag 6 september, 2021
2e etappe Hallstatt
64 km en 1890 hm
De heren hebben 222de rust in het restaurant wederom wreed verstoord. De vriendelijke ober is na 10 minuten veranderd in een hork en heeft al door dat je varkens alleen met een stroomstok in het gareel houdt. Er wordt knoflooksoep gegeten alsof er totaal geen lichamelijke behoeftes meer zijn. Tjesus wat ruften die gasten. Gelukkig was het wel heel fijn dat we extra frietjes hadden besteld.
Na het avondeten zijn de mannen gisteravond als een blok in slaap gevallen. Ik denk dat de etappe toch meer kracht heeft gekost dan de heren durven te bekennen. Of dat nu door het klimmen, dalen of afpilsen komt laat ik daarbij in het midden.
Om 06:45 gaan volgens de jonge traditie de wekker in het Dormio Resort Obertraun. De douche begint te lopen en het geritsel in de vreetvoorraad is duidelijk hoorbaar. Er komt duidelijk wat routine in het hele spul.
Gerhard is al vroeg op pad gegaan naar de lokale fahrad reparateur. Helaas is het de beste man niet gelukt de schade te herstellen. Gerhard moet dus de lokale detailhandel gaan verleiden om het euvel te verhelpen. Daan geeft de coördinaten van een echt heel goed bedrijf. Daar gaat het zeker lukken. Wij gaan rijden en spreken af Gerhard aldaar te ontmoeten.
Oke we rijden dus weer. In een heerlijk frisse ochtend rijden we langs de ruisende rivier. Hoewel de borden zeggen dat we niet overal mogen fietsen volgen we strikt de koers in de gps. Het is werkelijk schitterend in deze omgeving. Het lijkt allemaal appeltje eitje, maar ook in deze mooie ochtend schuilen al kleine gevaartjes. Marc heeft, als enige, niet in de gaten dat er een flinke watergeul aankomt en gaat zowat op zijn giechel. Hij verliest alleen zijn bidon en komt met de schrikt vrij. Maat ja als je nog niet alert bent als er een man met een hengel en lieslaarzen in de goot staat, dat zit je ook wel te snurken op je fiets. Na een wiebelende bruggetje gaan we beginnen aan de eerste klimmetjes. We horen inmiddels van Gerhard dat heel Oostenrijk op maandag geen remmen repareert. Hij is echt boos op de organisatie dat ze dat niet even hebben doorgegeven en hem gewoon op pad hebben gestuurd. Hij gaat maar op zoek naar alternatieven, maar zijn fietsdag zit er wel op.
De reparaties van Andre hebben echt goed gewerkt. In plaats van een klein knarsje in het achterwiel lijkt het nu alsof er een asfaltschraper in het peloton is mee gaan rijden. Het enige moment dat een fiets zo’n geluid hoor te maken is als een 100 ton pers het ras naar de eeuwige tour de France stuurt. Het gevaarte staat om de 100 meter op zijn kop en de heren genieten volop van de rust die dat oplevert. Als we weer een kwartier op de mislukte mechanieker hebben gewacht en Rutger zich nog even heeft afgezonderd bij een jagershut gaan we de koers hervatten. Echt na 20 meter staat er een groot hek vanwege bouwwerkzaamheden. Wat nu?? De paniek staat direct in de ogen. Gelukkig is mister positivo Geert gelijk al duidelijk dat de oplossing voor handen ligt. Gewoon even over het hekje klimmen dan kunnen we door. Helaas wil de koersleiding eerst een alternatief dat over een glitsig paadje voert. Na 200 meter wordt er toch geopteerd voor de prima keuze van Geert. Na een paar kilometer staan we opeen bovenaan een ski-piste. Het idee is dat we die gaan filmen met de drone. Andre is al druk aan de gang als den Doffer zijn enthousiasme weer eens niet kan bedwingen. Hij wil gewoon als eerste het dal in donderen. Hij duwt zijn fiets door het hekje en krijgt traditiegetrouw een enorme opdonder van het vee-hek. De vonken knetteren door zijn snor en geitenoog. Haastige spoed is zelden goed bro haha. De drone wordt dan maar opgelaten halverwege de piste. Iedereen daalt als een ervaren biker en Rutger krijgt zijn Alpen-ontmaagding. Hij kijkt echt als een zestienjarig meisje dat voor het eerst een Surinaams liefdeszwaard op zich af ziet komen. Deed het pijn vragen de ervaren rotten onderaan de afdaling. Met een glimlach van een boer met kiespijn accepteert hij de schouderklopjes van de mannen. Er volgt een blubberig pad dat best lastig te bedwingen blijkt, maar iedereen staat veilig onderaan. De hoofdklim van de dag kan gaan beginnen. Getverjessus, wat een vreselijk lang kreng is dat. Iedereen zit met de tanden in het stuur in de brandende zon af te zien. Het knarsende geval van Dre is in het hele dal hoorbaar. Als iedereen bij de slagboom zit is het wachten op Rutger. Die heeft in 1 dag zoveel geleerd, en dus ook afzien. Iedereen heeft respect voor die gast. Todat…..hij probeert als de nieuwe Hans Klok zijn fiets in het luchtledige te stallen. Zonder enige boom struik of muur blijft je fiets nooit recht op staan Rutgertje. Alle gasten liggen te kronkelen in het gras. We gaan afdalen over de Killerweg. Die naam blijkt goed gekozen. Het is een levensgevaarlijke afdaling, waar iedereen zijn hart kan ophalen. Er zijn gelukkig geen slachtoffers. Alleen Geert doet een dubbele gaylord als Dirk weer als eerste wil starten. Maar……Hij staat!!!!……. oh nee toch niet. Het komt uiteindelijk toch allemaal goed. We komen bij een schitterend meer waar we eigenlijk niet mogen fietsen. Maar zoals u al hebt gelezen trekken wij ons daar niet altijd iets van aan. We gaan stront-eigenwijs gewoon het pad op. Na een kilometer gaat Dirk, zoals als ieder jaar weer een discussie aan met een bejaarde Oostenrijker. Op de achtergrond worden de plannen gesmeed om die nare ouwe draak in het meer te verzuipen en als statement aan een paal aan het begin van het pad op te knopen. Wat een enorme ouwe zaadneus. We gaan gewoon lekker door en treffen eigenlijk alleen maar vriendelijke mensen en nog een ouwe zeikerige teef die blijft roepen “not allowed, this is not allowed”. Entschuldigen, wir sprechen nur Deutsch.
We worden door een heel lief moedertje door het hek geholpen om dan eindelijk aan de lang verwachte 30% van Jordy te ondergaan. Nou, deze keer had ie gelijk. Dit was niet te doen. Iedereen moet lopen, en ook niet een klein stukje. Het is vreselijk stijl en zelfs lopen is een crime. Als we boven zijn vallen de meesten uitgeput op het grind. Als we bijgekomen zijn gaan we lekker afdalen richting het volgende meer. We komen op een belangrijk punt. Gaan we nog weer om het meer met het risico op een discussie met een bejaarde met geldingsdrang, of steken we de route een stukje af en gaan we even een colaatje drinken op het terras dat op links in onze ooghoeken lonkt. Geen moeilijke keuze dus. Er wordt aangevallen op het kleine kioskje. 8 grosse cola bestelt onze Duitsland expert Herr von Bach. Cola ist leider augegangen aber wir haben spezimix für euch. Wat zeit ze? Roept herr von Bach? Oke, dus geen Duitsland expert! We krijgen toch echt lekker allemaal een drankje. Als we wille vetrekken en de dame uit het hokje sneeky foto’s heeft gemaakt van deze gladiators, laat onze Marc nog een scheet waar een grizzly beer jaloers op zou zijn. Ik zie de dame uit mijn ooghoeken de foto’s direct weer verwijderen. En bedankt Brouwer, onze naam is op voorhand al weer naar de kloten. Laten we maar naar huis gaan. We rammen de laatste kilometers er doorheen en komen bij Gerhard. Die koning heeft gewoon bier gehaald. We kunnen gaan afpilsen, sleutelen en wachten op de volgende Von Bach. We hopen met alle macht, dat deze zich beter gedraagt.
Het was een topdag. Ik kan niet wachten op de volgende.
2 down, 4 to go.