Hallstatt Epic etappe 4 en 5donderdag 9 september, 2021
Hallstatt Epic 4e en 5e etappe110
kilometer en 3345 Hoogtemeters
Ik maak op voorhand mijn excuses. Ik had gewoon geen energie voor een vierde verslag. Ik maak dus maar een compilatie van 4 en 5. Het gaat u tenslotte alleen maar om onze pijn en ellende en niet zozeer om hoe hoog, hoe ver en hoe zwaar. De valpartijen, de brekende moraal, de blunders en de onderlinge afgunst, daar gaat het om. Ja wees maar eerlijk. Heeft u wel eens echt gelezen wat er in de aanhef van deze verslagen staat en wat dat betekent voor een lichaam, en meer specifiek, voor je benen? Nee? Dat verbaast ons niets, want dat is helemaal niet leuk. Horen dat er iemand op zijn bek is gegaan, dat zijn fiets in tweeën is gebroken of zijn fietsbroek van rugpand tot boven de navel is uitgescheurd, dat willen jullie weten. Het feit dat jullie dit lezen, maakt jullie al tot digitale ramptoeristen. Maar dat is geen waardeoordeel hoor. Daar gaat het hier natuurlijk ook alleen maar om.
De twee etappes in een nut shell. Mark gaat drie keer op camera vol op zijn plaat. Ocko is jarig. De klim is altijd te steil en veel, ja veel te lang. Rutger beleeft geen lol meer aan het klimmen en gaat voor de tweede keer op huus op an. Nou Rutgertje, klein klein kleutertje, zal ik eens wat vertellen. Aan dit soort klimmen beleeft niemand plezier. Mark Brouwer kan alleen maar fietsen als je hem zowel oraal al anaal vol stopt met paracetamol of ibropo… nee ifubro.. nee irufro, laat ook maar, die roze pillen. Dree heeft een reet die net zo roze is als ibropo… nee ifubro.. nee irufro, laat ook maar, die roze pillen. De klim op donderdagochtend is zo fucking zwaar, dat eigenlijk iedereen de ‘ik beleef erg geen plezier meer aan’ kaart wel kan trekken. Totdat…..er een downhill trail komt waar we allemaal, op den Doffer na, veel plezier aan beleven. Ik heb iedereen zien vallen, ribben zien kneuzen, zich volledig aan de zwaartekracht zien overgeven, maar vooral maximaal zien genieten en grenzen verleggen. Dit was echt heel heel gaaf. Daan, ouwe koersbouwer, dit was weer als vanouds top. We hebben nog wat zwaar werk voor de boeg, maar iedereen heeft de bonte middag in het achterhoofd en gaat gewoon door alsof er niet als 5 dagen volop is gestreden in dit prachtige landschap. We koersen wederom met 60 per uur over de rechter zijstreep richting Hallstatt met maar één doel. Een terras met veel bier en als het kan wat leuk gezelschap. Dat terras lukt uiteindelijk prima, maar dat gezelschap is binnen het kwartier weg geschreeuwd, geboerd, gevloekt of gescheten. De bediening komt on vragen of het wat zachter kan. Nee trut, dan had je de bestellingen maar minimaal één keer goed moeten opnemen. We rekenen af met die zuurpruim en gaan terug naar het resort. Daar vieren we het echte bonte avond feestje. Bij het meer gaan de pakkies uit en springen de eerste die hards het lekker frisse meer in. Dan komt Geert er aan, onze eigen Pieter van den Hogenband er aan. We maken allemaal ruimbaan om de waterkoning aan het werk te zien. Terwijl wij alvast applaudisserend op het steiger staan, doet Geert heel verrassend een Houdini act en verdwijnt van het toneel. Oke dan niet…. Dan komt de rest van het peloton en die stellen niet teleur. Massaal gaan de fietstenues uit en worden er salto’s, bommetjes en friese doorlopers gemaakt in het frisse meer. Onze Ocko, zonder zwemdilpoma’s zit stomdronken op zijn wipkip en Marc en Gerhard rijden hun dure fietsen zonder enig twijfel het water in. De dame op de steiger zit te genieten van al dat mannelijk schoon. Terwijl Gerhard zijn fiets aan Daan overdraagt, doet hij zijn best om DJ zijn fietsbroek naar het land van Atlantis te trekken. Mijn grote broer kom t alleen het water uit al hij zijn wipkipje aan de rest van Hallstatt laat zien. Oké het duurt even, maar dan komen de mannen er toch uit zonder de grens van het toelaatbare te overschrijden. We lachen, gieren en brullen, want dit is toch echt wel effe lekker na al die ontberingen.
We rijden naar het huisje en bestellen pizza. Ocko gaat lekker in bad en valt in slaat (nog steeds zonder diploma) en de rest gaat douchen. Omdat het toilet bezet is, houden we het bad van Ocko gezamenlijk warm. DJ, Ocko en ik gaan de pizza’s halen. Dat heet, ik ga de pizza’s halen en DJ en Ocko gaan kegelen. Zo dronken als een tor hoor ik ze roepen “gooi jij, als die krengen stil blijven staan?” nou dan weet je het wel. Ik breng de pizza’s en zie Mark op bezoek bij onze Duitse buren. Hij spreek echt niets meer dan Ja, Nein en Hitler schreit sehr laut, maar hij lijkt toch echt een dialoog te voeren. Dat is voor mij het moment om aan mezelf te gaan twijfelen. Ik neem een bak koffie en ga slapen.
Dit slaat namelijk allemaal helemaal nergens op.
4 and 5 down, 1 to go.