Tirol Expeditie 2016

 

Hee Ed hoe is t man? Bijna de helft van de Bufnuckels kent Ed Zoetemelk al van eerdere vakanties.

12 enthousiaste kerels arriveren in Westendorf na een taaie rit van een uur of tien. We gaan weer aan ons avontuur beginnen. De meesten hebben het vreselijk gemist en staan te trappelen om weer aan de bak te gaan.

 

Nu het EK en de Olympische spelen weer achter ons liggen kan het echte werk gaan beginnen. Ik waag me er natuurlijk niet aan om onze prestaties met die van de Olympiers te vergelijken. Daarmee zou ik de Bufnuckels zwaar tekort doen. Hier geen laffe bronzen of zilveren prestaties. Alleen Goud is goed genoeg. Zo zijn de fietsen van Daan en Dirk voorzien van gouden tandwielen en is Robin voorzien van twee gouden kettingen. Martin wint deze week sowieso goud in ons G-team (gemotoriseerd-team). Wordt trouwens voor het eerst dat de derny de medaille wint in de Keirin. Maar ja hij is de enige deelnemer.

Verder zijn we opgehouden met het tellen van de goudgele prijsuitreikingen na onze etappes. Er wordt al geen moeite meer genomen om het Wilhelmus af te spelen voordat we de beloningen in ontvangst nemen. We zitten te wachten op de eerste uitnodiging van Maxima om op paleis Noordeinde te kopen. Het blijkt alleen lastig om een afspraak te krijgen als Willy niet thuis is. Wij vinden dat een beetje dom van Max.

 

Maar goed vannacht om 03:00 stonden we te wachten aan het Boegbeeld. Robin had net een avond met ouwbollige spelen gedaan. Na het spijkerbroek poepen, koehangen en estafettezuipen was er een gewonde en is tie naar zijn nest gegaan. Hij stond dus zo fris als een fietszeem op ons te wachten. We wachten 10 minuten en horen dan dat de deelnemers uit Vathorst nog op de wintertijd zitten en zich hebben verslapen. We spreken af bij Shell in ’s Heerenberg. Dat lukt, maar na 500 meter zijn die slaapkoppen weer uit de spiegels verdwenen. We zien ze pas weer in Westendorf.

Klaas en Evert rijden met 11 fietsen en een lading bagage met de bus op eigen houtje. Die zien we ook pas bij Ed Zoetemelk in Westendorf. We hadden voor onderweg walki talkies meegenomen. Dat leek heel handig. We hadden er niet op gerekend dat Mark de hele, maar dan ook echt de hele reis op zenden stond. 3 uur ’s nachts vertrokken, mooie tijd gemaakt, maarrrrrr geen woord kunnen wisselen.

 

We hebben al direct verdeeldheid in de groep. De één wil bier drinken, de ander wil zwemmen en nog een deel wil direct de spierballen tonen en de eerste rit maken. Het compromis is een tweedeling. 4 man drinkt bier en 8 gaan de eerste rit maken naar de Filzalmsee. De zwembroek in het koershemd en bij mooi weer de plomp in. De messen gaan er direct op en we rijden met een veel te hoog tempo de klim in. Het lint wordt langer en de vertwijfeling slaat bij velen toe. Wat te doen? Doorprutsen of toch maar terug naar het bier. Als de testosteronbommen zijn leeggelopen wordt het tempo beter en gaan we lekker naar boven. Martin drukt als een bezetene op zijn stuur voor meer vermogen uit zijn accu. Hee prutser, je E-bike staat te laden bij Ed in de schuur. Je moet gewoon trappen malle!

Na toch een pittige klim van 580 hm staan we bij het bergmeer. Het is bewolkt en toch te koud om te gaan zwemmen. We keren om en gaan dalen. André weet een leuke trail, maar heeft deze alleen omhoog gelopen en nog nooit gefietst. Het blijkt in de praktijk toch een lastige kluif. De eerste nutcrackers worden gescoord en Mark z’n steenpuist maakt een mooi glacélaagje op de wortels.

Androe, Marco en Klaas stuiven weer als vanouds de afgrond in. De rest van het gepeupel komt vloekend en tierend bij een hekje. Die zijn ingehaald door een Belgische wandeldame, met een leeftijd ver boven de boomgrens. Daar was duidelijk nog geen vertrouwen op de eerste dag.

We komen toch zeer voldaan beneden en gaan pilzen en douchen.

 

In de tuin doen we aan amateuracrobatiek. De een doet een handstand, de ander doet iets dat op flauwvallen lijkt en één persoon luistert het geheel op met echt heel ranzige scheten.

Nog ff 22 push ups voor het goede doel en we kunnen gaan eten.

 

We gaan d’r een mooi avontuur van maken. Tot morgen

 

Still six to go!