Bufnuckels

Tirol expeditie dag 2

Hohe Salve

Gisteravond heerlijk gegeten bij Feinsinn. De spaghetti en de steaks waren echt overheerlijk. Als Mark iets met Liebe bestelt is het hek van de dam. Het geluidsniveau gaat omhoog en er wordt ouderwets gelachen. Als de spierpijn van het lachen erger is dan de spierpijn van het fietsen is deze week weer als vanouds op orde.

We worden wakker met een lucht die zwanger is van regen. De voorspellingen zijn ook niet echt best. De komende twee dagen moeten we waarschijnlijk extra afzien, maar daarna gaat het zonnetje ons weer verwennen.

Uiteindelijk is de dag zeker niet slecht. Het is wel fris op de toppen. Zeker omdat de nat bezweette lijven in de wind snel afkoelen.

Klaas en Marco halen vanmorgen nog ff bier en vochtig toiletpapier. Ze halen alles uit de kast om de winkelmeisjes duidelijk te maken wat ze willen. Het ging zover dat Klaas met zijn broek op z’n knieën stond en Marco een keukenrol tussen zijn billen drukt en een fles Spa Rood in de gleuf giet. Goeie poging, maar niet begrepen en een winkelverbod.

Als ze terugkomen vraag Martin of er ook nog iets is meegenomen voor de niet alcohol drinkende Bufnuckels. Ten eerste bestaan die niet en er is toch WC-papier? Rare vraag.

Oké dan het begin van de rit. In eerdere TransAlps is de uitspraak door Daan gedaan: “De dood is altijd dichtbij”. André en Evert kijken Magere Heijn in de eerste 4 kilometer al diep in de ogen. Bij een afdaling over het natte asfalt was de spiegel op de verkeerspaal eigenlijk al een waarschuwing. Maar het tempo lag al hoog een Daan voerde het peloton goed aan. Hij snijdt de bocht prachtig (kan Mark goed uitspreken) aan. André doet dat iets anders en de rood-witte mustang tussen zijn benen steigert vol overtuiging richting de vangrail. Hij lijkt een aanloop te nemen om daar sierlijk maar o zo pijnlijk overheen te willen springen. Gelukkig weigert het ros bij de laatste huppel en glijdt André enkele centimeters langs het gegalvaniseerde staal. Evert lijkt dit wel spannend te vinden en doet nagenoeg hetzelfde. Klaas ziet zo bleek als een dooie en is vreselijk geschrokken. Iedereen heeft de schrik te pakken. Deze waarschuwing komt hard binnen. Iedereen doet de rest van de dag voorzichtig.

We gaan via Unter Windau richting Hopfgarten en beginnen aan de klim. Martin heeft nog 4 streepjes. De batterijstress is begonnen. Martin hoopt van harte de beklimmingen van de dag op de accu te kunnen redden. De rest hoopt natuurlijk dat in de eerste klim de power al is opgesnoept.

De Hohe Salve is echt een drakendoder. Wat is dat laatste stuk zwaar. Wederom is er een klein elite-groepje dat de klim zonder loopstukken kan bedwingen. Robin is de master. Hij klimt vanaf Rigi het hele stuk zonder pauze. Wat een koning!

Als de elite boven is zien we Martin zijn e-bike omhoogduwen. Ook een knappe prestatie want dat kreng weegt ruim 22 kilo. Hoopvol vragen we of tie leeg is. Nee, ik bespaar batterij is het antwoord. Vertwijfelde gezichten, geen idee wat we met dat antwoord moeten. Op het moment dat je een accu zou willen, gaat hij hem zitten sparen. Dat is hetzelfde als water besparen als je huis in de fik staat.

We gaan ff koffiedrinken in het Gipfelrestaurant. Een paar mensen kunnen geen genoeg krijgen van het panoramaschijten en zitten een half uur op de plee. Ik weet niet of ze echt moeten vanwege de goulashsuppe of dat ze gewoon graag bloot voor het raam zitten.

We proberen Mark nog een kei van een kilo of acht in zijn rugzak mee te geven. Net op tijd heeft hij het door en staat ie grijzend met het rotsblok in zijn handen.

Met regenjasjes aan is het evengoed nog bibberen naar beneden. Met 12 graden en een windje en dat bezweette ondershirt voelt het winters aan. De afdaling is schitterend. Wederom de complimenten voor de route-master. Alleen het steile trappetje bij de hinderlijke wandelaars was niet te doen. De rest was gigantisch mooi. Het stukje naar de Filzalmsee is echt lachen. Lekkere blubber, best lastige passages en het zonnetje komt er af en toe door. De kluiten modder vliegen je om de oren en schoon blijven is geen optie.

We gaan weer klimmen en het weer draait weer naar regen. De accu van Martin heeft nog anderhalf streepje en dat is meer dan de meeste nog in het lijf hebben zitten. Als hij echter roept voor de zekerheid terug te willen keren, geeft niemand toe dat the power low is. Jordy gaat wel mee terug voor de veiligheid van Martin. Hij is zo gefixeerd op zijn accuspanning dat hij totaal vergeet te navigeren. Een aantal hebben hem op de meest bijzonder momenten door de alpenwei zien crossen met de blik op zijn e-bike display.

Na het splitsen van de groep, gaan we een trail op die een beslissing over het vervolg neemt. We lopen door de drek en kunnen nauwelijks een meter fietsen. Het gaat niet alleen naar beneden en is te technisch en gevaarlijk om het ros tussen de benen te houden. Als eindelijk het parcours weer fietsbaar lijkt, stapt Marco op. Na 5 meter fietsen is het feest al weer over. Zij leenfiets (de ouwe fiets van Mark) valt in meerdere onderdelen uit elkaar. Als een stel wilde zwijnen snuffelen de Bufnuckels door de modder naar onderdelen en schroeven.

Uiteindelijk mist er te veel om er nog chocola van te kunnen maken. Ketting inkorten en single speed terug naar huus. Het is nog even prutsen, maar het geheel lijkt fietsbaar weer op weg te kunnen. Met een enorme slappe gaat Marc weer rijden. Ketting bedoel ik hè voor de lezers met een dirty mind. We duwen Marco waar het niet gaat en de steile stukjes fietst hij zelf. Dan dalen we over het asfalt terug naar Brixen. Daar zit een bikeshop waar Marco gaat onderhandelen over een derailleur. Net als met die stenen van gisteren wint hij ook deze keer niet. 90 euries voor een derailleur die je op Alibaba voor twee euro kan krijgen. Ik ben crazy Henkie not. Terug naar Ed en maar kijken wat we kunnen doen. Daar blijkt Martin gewoon een extra derailleur in zijn prive-voorraad te hebben. Probleem opgelost! Iedereen weer blij en lekker douchen.

We gaan extra lang afpilsen en napraten. In het appartement gebeurt er nog van alles. Daar morgen meer over. Ik ga nu van het groepsgebeuren genieten.

2 down 1 to go!