Bufnuckels

1e Etappe Giro Dolomiti

Van St. Vigil naar Corvarra
Rood 50 Kilometer en 2300 HM
Blauw 37 kilometer en 1680 HM
Groep DJ 50 kilometer en 1400 HM

Billen op de achterband

Vannacht sliepen wij ‘op lager’ oftewel met zijn achten in een slaapkamer alias rukbunker met hoogslapers. Ik weet wel dat mannen onder elkaar ranzige praatjes hebben, maar die lucht die ze verspreiden zou Putin graag willen gebruiken voor chemische oorlogsvoering. Ik wilde gisteren nog even een verslagje schrijven, maar werd wakker uit een coma met m’n hoofd op het toetsenbord. Volledig verdoofd door de darmgassen en gistboeren had ik blijkbaar het loodje gelegd. De lucht van Martin was nog het ergste. Die prikkelde je luchtwegen alsof je brandnetels probeerde door te slikken. Vanmorgen was er onder de nieuwkomers lichte paniek. Het leven uit een sporttas en je voorbereiden op ontberingen is toch nog niet eenvoudig. Het ontbijt is goed en de koffie zorgt voor een algehele dump van de darminhoud. Maar goed ook!! Om negen kwart voor negen staat de hele groep klaar, behalve…..Mattijn. Onze profi had zijn materiaal dus niet voor elkaar. Het levert hem hoongelag op. Pissig,maar met een glimlach waarschuwt hij ons.  Als ik straks boven ook maar 1 minuut op jullie moet wachten, dan scheur ik de kop van jullie romp. Oeps, je moet Badr Hari ook geen mietje noemen en hem dan de rug toekeren. We maken een groepsfoto en gaan dan opgesplitst rijden.

Verslag van de Rode groep.
We mogen 50 meter over een vlak schotterpad, dan begint een klim die ik tot de nachmerrie van deze etappe bekroon. Het kreng is zo f***ing stijl dat ik nog steeds niet weet hoe ik uiteindelijk boven ben gekomen. Toen we onderaan stonden had ik niet eens in de gaten dat er die kant van die puist überhaupt een weg was aangelegd. Toon en ik rijden net naast elkaar als de tellers een stijgingspercentage van 29% aantikt. Bizar!! Welke mafkees doet zichzelf dit aan? Eenmaal boven begint het spel tussen Toon en  Klaas. Die grote pubers beginnen elkaar gelijk de fietsbroeken in de bilnaad te trekken. Dat spel is de hele dag gaande.  We dalen over een prachtige achtbaan met grote keien. De snelheid zit er direct goed in. Marco laat een paar verschrikte toeristen achter door als een gestoorde baviaan door de beek te scheuren, waar dat eigenlijk niet kon. Maar ja, als je denkt dat iets niet kan, bewijst Marco altijd het tegendeel. Ik zou hem graag een keer aan Einstein en Newton voorstellen. Ik denk dat de wereld er dan heel snel anders uitziet. We klimmen een voor mij bekend pad op. 10 jaar geleden kwam ik met een rotvaart naar beneden. Nu mag ik klimmen. De beloning is wederom groot. We kijken een afgrond in  die dieper is dan het decolleté van Vanessa of de beursgrafiek van 2008. Daarna klauteren we langs een staalkabel naar een prachtige waterval. Mattijn is volledig om. Wat een geweldige combi van (tob)sport, plezier en geweldige natuur. Hij straalt als een kind in de speelgoedwinkel. Hij is spontaan zijn doodsbedreiging vergeten. Allemaal blij! Klaas loopt glunderend langs de staalkabel en maakt aan de lopende band foto’s. Ook hij is volledig in zijn element. Een enkeling met hoogtevrees klampt zich nog wat angstig aan kabel vast. Met een luierachtige fietsbroek komen ook deze deelnemers recht onder de waterval. Het geweld is enorm. Je wordt er helaas wel nat van, dus we klauteren in een rap tempo terug naar onze bikes en gaan verder met het bedwingen van de col. Na de nachtmerrie zijn de kuiten blijkbaar flink gegeseld. Het peloton wordt flink uit elkaar getrokken. Boven bij een verlaten berghut komen de mannen weer bij elkaar. Er is toch wel een gat van 15 minuten met tussen de voorste en achterste ontstaan. De laatkomers missen daarmee de spectaculaire verkrachting van Toon. Marco en Klaas trekken zijn broek zo hoog op dat de dokter gelijk een endoscopie kon doen en Jeroen even de aambeien naar binnen kon drukken. Het doet misschien even pijn, maar het is voor je eigen bestwil Toon. Ennnn….niet geheel onbelangrijk, de ziektekostenverzekering vergoed de behandeling. Dan gaan we dalen. En niet zo maar dalen. Het is een geweldig spectaculaire track. Grote rotsblokken, geweldige drop-off’s en heftige traptreden maken het een uitdagingvoor ons allemaal. Als ik het zie, ben ik blij dat Marco het rustig aan doet vanwege zijn bless…..Tjeesus wat komt daar voorbij. Ja hoorrrr….die zaadneus van Loch zie een gat en moet er dus weer met ware doodsverachting induiken. Ik zal zijn Fysio ff bellen dat zijn pijn blijkbaar puur een mentale kwestie is. Ook dit advies kan je gewoon declareren Loch, maar gaat je een hoop geld schelen. Hij staat beneden met een grote schaafplek en een besmeurd tenue. Hard op zijn smoel gegaan blijkbaar, maar niemand heeft t gezien. Dat levert geen goede televisie op. Als hij ook een camera op zijn fiets monteert en dit op youTube zet, wordt hij binnen twee weken gebeld door RedBull voor een nieuwe discipline Crazy Downhill. We komen bij een restaurant en vragen of we pasta kunnen scoren. De eigenaar verwacht ieder moment 100 Fiatjes 500 met eetgasten. We kunnen alleen eten als we pasta met cola nemen. Letterlijk binnen 5 minuten staat het gerecht op tafel en we moet nagenoeg gelijk afrekenen. Iedereen eet snel zijn hapje op. Alleen Klaas moet even worden geholpen met zijn laatste hapjes. Toon houdt een vast en Marco schuift een half bord in één keer naar binnen. Het restant land in zijn kruis. Toon scoort een prachtige gelijkmaker! De Fiatjes zijn inmiddels gearriveerd en wij maken onze plekjes vrij voor de berijders. Een leuk gezicht al die rugzakjes op de parkeerplaats. Machiel (de gids van Vasa) schakelt het grote mes op en rijdt knetterhard het valse plat op. Als hij zo doorgaat rijdt hij alles naar de klote. We zetten de troefkaart in. Heej Mattijn, schakel jij hem ff uit? Mattijn kijkt verbaasd want die Machiel kan als triatleet (vorige week nog 2^e op het wk) een aardig beetje trappen. Nee je hoeft hem er niet af te fietsen. Lul hem gewoon uit de koers, roepen wij.. Mattijn schakelt zijn grootste spraakverzet op en lult de hele klim met een spraakwaterval van onzinnige informatie. Machiel kijkt vertwijfelt en de tacktiek werkt. Hij rijdt nu niet meer zo achterlijk ver voor de groep uit. Mattijn moet daarna wel ff aan het zuurstof, maar hij kan het hebben. Wat heeft die kerel een geweldig debuut gemaakt! We komen bij de Pralongia-hutte en zijn moe maar voldaan. Bij de groepsfoto wordt Klaas nog ff door de koeienvlaaien getrokken. Maar dat begint zo ondertussen de normaalste zaak van de wereld te worden. Ik vond hem geweldig.

De kop is er af……one down, five to go!

De schrijver

Verslag Blauwe groep

Op dag 1  wordt groep blauw gevormd door de Debutanten Evert en Rinie aangevuld met de ervaren rotten in het transalpvak Martin Ab en Arie. We beginnen met een pittige klim van ongeveer 1 ½ uur en 800hm. Om ongeveer half twaalf zijn we al bij de etensplaats die op de GPS aangegeven wordt maar we besluiten door te rijden. In de afdaling gaat Rinie als een echte berggeit met de 29er over de grote drop offs naar beneden. Aan het eind van de afdaling wil hij nog even een soort sur place doen maar dit mislukt jammerlijk en met een grote dreun stort hij ter aarde. Evert moet nog even wennen aan het afdalen en besluit de meeste stukken goed te bekijken. Dit doet hij lopend want dan heeft hij een beter zicht op de wortels en grote stenen. Na de afdaling komen we in het dorp Corvara waar we bij een italiaan pasta willen eten maar ze blijken alleen pizza’s te verkopen. Nou ja die lusten we ook. Net voor de laatste klim bedenkt Evert iets om ook even extra aandacht te krijgen. Hij frommelt zijn ketting tussen de cassette en de spaken van het achterwiel. Rinie moet er aan te pas komen om de boel weer draaiend te krijgen en de twee debutanten komen met een kwartier vertraging binnen. Dag 1 was voor de debutanten een geslaagde dag. Op naar dag 2.

Verslag DJ groep:
Rob en Dirk-Jan.

Na 10 keer de organisatie van een TransAlp  te hebben gedaan heeft Sydney van Vasa Sport besloten om voor  Dirk Jan (DJ) een eigen etappe  te maken de DJ 01 t/m 06! Dit betreft natuurlijk een elite rit met naast DirkJan zelf helaas maar 1 extra deelnemer Rob. De rest van de groep durf het nog niet aan, maar dat komt nog wel. Prachtige dag wel na 6 km al een lekke band. We gaan als de brandweer en zijn om 14.00 uur in de hut voor een lekkere lasagna. Onderweg koopt Rob een tandenbortel en ik denk dat zijn kamergenoten dat wel waarderen, ik in ieder geval wel want boven de 50 begin je behoorlijk te meuren uit alle lichaamsopeningen overigens. We zijn heel blij met de DJ etappe en gaan morgen de pedalen weer geselen. Tot zover dit korte maar krachtige verslag. Het was TOP